Szczepienia przeciw tężcowi są w Polsce obowiązkowe. Chronią one przed infekcją bakteryjną, która powoduje bolesne skurcze mięśni i może prowadzić do śmierci. Szczepionka uczyniła z tężca chorobę, której można zapobiegać. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tężcu i temu, jak mu zapobiegać!

Objawy tężca

Tężec to choroba układu nerwowego, wywoływana przez bakterie Clostridium tetani. Bakteria ta wytwarza dwie egzotoksyny, z których jedna (tetanospasmina) jest neurotoksyną wywołującą objawy choroby, takie jak szczękościsk (najbardziej rozpoznawalny ze skutków fizycznych) czy sztywność żuchwy i problemy z połykaniem. Inne możliwe objawy tężca to:

• trudności w oddychaniu,
• drgawki (napady),
• nieprawidłowy rytm serca.

Ze względu na powikłania, jakie może nieść za sobą tężec (niewydolność oddechowa, zapalenie płuc, atak serca), aż 1 na 5 przypadków zachorowania kończy się śmiercią.

Przyczyny tężca

Tężec nie jest przenoszony z osoby na osobę; pod tym względem wyróżnia się wśród chorób, którym można zapobiegać poprzez szczepienia. Bakterie tężca znajdują się w glebie, kurzu czy oborniku. Zakażenie następuje, gdy bakterie dostają się do organizmu poprzez uszkodzoną skórę. Co zaskakujące, infekcja tężcowa jest bardziej prawdopodobna w przypadku mniejszego urazu – zadrapania czy drobnej rany, niż w przypadku poważnego uszkodzenia skóry. Dzieje się tak zapewne dlatego, że duże i głębokie rany są zazwyczaj traktowane poważnie i opatrywane przez lekarza, podczas gdy małe są zazwyczaj bagatelizowane lub nawet niezauważone. Po dostaniu się do organizmu, bakterie wywołujące tężec przenoszą się przez krew lub nerwy do ośrodkowego układu nerwowego.

Leczenie tężca

Tężec jest chorobą, która zagraża życiu i czasami, nawet mimo natychmiastowej pomocy lekarskiej, następuje zgon zarażonego. Leczenie tężca może obejmować:

• podanie antytoksyny,
• hospitalizację,
• podanie leków przeciwdrgawkowych (w razie konieczności),
• podtrzymywanie życia – np. podanie tlenu podczas problemów z oddychaniem.

Jednak najlepszym i najskuteczniejszym sposobem na zmniejszenie ryzyka zachorowania na tężec są szczepienia. Szczepionki są dostępne zarówno jako pojedyncze immunizacje, jak i w preparatach skojarzonych np. tężec, błonica, krztusiec.

Jeśli nie wiesz, który preparat będzie dla Ciebie najlepszym rozwiązaniem, więcej informacji możesz uzyskać np. na stronie https://polmed.pl/szczepienia/, gdzie znajdziesz odpowiedzi na pytania dotyczące nie tylko tężca, ale również innych szczepień.

Czy szczepienia przeciwko tężcowi są bezpieczne?

W przypadku szczepień przeciwko tężcowi, skutki uboczne występują sporadycznie i zazwyczaj mają łagodną postać. Najczęściej są to: zaczerwienienie i obrzęk w miejscu podania szczepionki, podwyższona temperatura, ból głowy, nudności, wymioty lub biegunka. Jak po każdym szczepieniu istnieje możliwość wystąpienia anafilaksji, która jest zagrażającą życiu reakcją alergiczną – jednak występuje ona niezwykle rzadko. Warto pamiętać, że przeważająca ilość osób nie ma po szczepieniu żadnych skutków ubocznych (lub są one znikome, np. ból głowy, delikatne rozbicie), a dzięki niemu ryzyko wystąpienia choroby drastycznie się obniża. Innymi słowy: o wiele bezpieczniej jest otrzymać szczepionkę niż zachorować na tężec.